ANTOŚ PETRYKIEWICZ
Urodził się 28 grudnia 1905 roku w Dublanach niedaleko Lwowa jako najmłodsze dziecko Kaspra Pietrykiewicza i Rozalii z domu Gruszecka. W 1918 roku był uczniem drugiej klasy V Gimnazjum we Lwowie. Od pierwszych listopadowych dni brał udział w walkach. 23 grudnia 1918 roku został ciężko ranny w walce na przedmieściach Lwowa broniąc „Góry Stracenia”. W wyniku odniesionych ran zmarł 14 stycznia 1919 roku w szpitalu urządzonym w budynku Politechniki Lwowskiej. Jak pisał major Czesław Mączyński, dowódca obrony Lwowa:
„Obrońcy Persenkówki do granic nieprawdopodobieństwa spełnili rozkaz walki do ostatniej kropli krwi”.
Do tych obrońców należał także Antoni Petrykiewicz.
Postanowieniem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i przeszedł do historii jako najmłodszy kawaler tego orderu. Otrzymał także Krzyż Walecznych oraz Krzyż Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości.
Pośmiertnie został uhonorowany także Krzyżem Obrony Lwowa.
Opracowała dr Helena Kobus