Franek Manowarda
Urodził się 3 lipca 1903 roku. W roku szkolnym 1915/1916 jako Walerian Manowarda ukończył drugą klasę szkoły Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. Był harcerzem. W pierwszych dniach listopada wstąpił w szeregi obrońców Lwowa. Należał do Lotnych Patrolów Sanitarnych (LPS), których celem było udzielanie pomocy medycznej i ewakuacja rannych do szpitali. Służba ta była bardzo niebezpieczna, związana z bezpośrednim zagrożeniem życia podczas udzielania pomocy rannym na pierwszej linii frontu. Franek był doskonałym sanitariuszem i zwiadowcą.
Pod koniec grudnia uczestniczył w walkach na przedmieściu Lwowa – na wzgórzach Persenkówki (dzielnica Lwowa). Właśnie tam, w dniach 24-29 grudnia Ukraińcy podjęli, podczas katolickich świąt Bożego Narodzenia tzw. „ofensywę gwiazdkową” – najgroźniejszą w całym oblężeniu próbę odbicia miasta. 28 grudnia 1918 r. pod Dawidowem Franek wraz z innymi kilkoma kolegami dostał się do niewoli ukraińskiej, z której już nie powrócił.
22 kwietnia 1938 roku za osobistą odwagę i poniesioną dla Ojczyzny ofiarę był pośmiertnie uhonorowany przez prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości oraz Krzyżem Obrońców Lwowa.
Nazwisko Waleriana Franciszka Manowarda de Jana zostało wymienione na tablicy umieszczonej na Pomniku Obrońców Lwowa na Persenkówce. Franciszek Manowarda de Jana spoczywa na Cmentarzu Obrońców Lwowa.
Opracowała dr Helena Kobus