OLGA MARYNIAKÓWNA
Urodziła się 14 listopada 1898 roku. W listopadzie 1918 roku była sanitariuszką w placówce opatrunkowej w Zakładzie Braci Albertynów, ostrzeliwanej cały czas z Cytadeli. Pełniła swoją służbę bardzo ofiarnie, często opatrywała rannych pod gradem kul.
Sama została ranna 12 listopada w czasie transportu rannych z Góry Stracenia do szpitala. Jedna z jej koleżanek-sanitariuszek wspominała później:
Na wiadomość, że na ulicy Wolność leży ranny legionista, poszłam tam razem z towarzyszką Olgą Maryniakówną. Obie miałyśmy odznaki Czerwonego Krzyża i miałyśmy nosze. (…) Pod gradem kul położyłyśmy rannego na nosze i biegiem puściłyśmy się do rogu ulicy. Już dopadłyśmy tego schronienia, gdy wtem otrzymałam strzał w nogę. Jeszcze kilka kroków postąpiłam i upadłam. Zabrano mnie na wóz. Olga siadła przy mnie. (…) Po drodze trzykrotnie jeszcze nas ostrzeliwano. (…) Przy drugim ostrzelaniu biedna Olga dostała strzał w głowę.
Rana okazała się śmiertelna. Olga zmarła w kilka dni później, 18 listopada. Początkowo została pochowana na cmentarzu Kleparowskim. Dopiero w 1926 roku przeniesiono jej grób na Cmentarz Orląt Lwowskich.
29 października 1930 roku rozporządzeniem prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej otrzymała Krzyż Niepodległości.